Chociaż zjawisko torowania (priming) jest badane od niedawna, to stosowane było już od wielu lat. Artyści zawsze wiedzieli, że umysły publiczności wcześniej trzeba przygotować na to, co się stanie później. Znana maksyma Czechowa głosi, że jeśli w pierwszym akcie na ścianie wisi strzelba, to w ostatnim ktoś zostanie z niej zastrzelony. Kompozytorzy używają uwertury, by odpowiednio przygotować słuchaczy na główny utwór. Conan Doyle czy Raymond Chandler w swoich książkach umieszczali wskazówki odnośnie tożsamości mordercy, które stawały się oczywiste dopiero gdy został ujawniony.
A Milton Erickson w swojej praktyce stosował rodzaj primingu zwany „zasiewaniem”.
Jeśli przewidywał, że zastosuje jakąś interwencję terapeutyczną, to wcześniej przygotowywał umysł klienta, poruszając stosowny temat, lub wspominając odpowiednią koncepcję. Na przykład kiedyś pracował z klientką, która miała fobię dotyczącą jazdy po zawieszonym moście. Zanim zajął się jej problemem, zachęcił ją by obejrzała górską scenerię. Potem w stanie transu zabrał ją w wyobrażoną podróż samolotem. A wszystko po to, by zasiać w jej umyśle koncepcję „wysokości”.
Kiedy chciał wywołać u klienta amnezję, opowiadał wcześniej o zjawisku zapominania imienia osoby której było się przedstawionym, albo o zapominaniu snu zaraz po przebudzeniu. Czasem zasiewanie koncepcji miało miejsce nawet na kilka tygodni przed właściwą interwencją.
Uczeń Miltona, Jeffrey Zeig twierdzi, że Erickson używał zasiewania w każdej swojej interwencji. Nie wiemy, czy tak było w rzeczywistości, czy Milton faktycznie z takim wyprzedzeniem planował swoje interwencje, czy też po prostu zręcznie korzystał z tego co wcześniej powiedział. A może jedno i drugie 