W naszym wystąpieniu w „Dzień dobry TVN” mieliśmy mówić o hipnozie regresyjnej, niestety nie starczyło na to czasu. Pomyślałem więc, że napiszę parę słów o tym co to jest regresja hipnotyczna i z czym ją się je.
W najprostszym ujęciu regresja hipnotyczna oznacza cofnięcie się do jakiegoś wspomnienia i przeżycie go tak, jakby rozgrywało się tu i teraz.
Czy podczas regresji hipnotycznej przeżywamy dokładnie to, co się kiedyś zdarzyło? Kiedyś tak sądzono. Uważano, że pamięć dokładnie zapisuje wszystko co się dzieje i przypomina wielką kartotekę z tysiącami poukładanych na półkach taśm filmowych. Sądzono że przy pomocy hipnozy można sięgnąć do odpowiedniej półki, wyjąć stosowny film i w procesie regresji przeżyć dokładnie to, co się wtedy stało.
Obecnie wiadomo, że pamięć bardziej przypomina mikser z odkrytą pokrywą, w którym mieszają się kawałki wspomnień, wyobrażeń, pragnień, obaw, sugestii itp. Nasze wspomnienia nie są odtwarzane, są ciągle tworzone, stale formowane i przeformowywane. Dr Elisabeth Loftus, jedna z pionierek badań nad pamięcią napisała że pamięć jest jak strona w Wikipedii, w której ciągle możesz dokonywać zmian (i inni też mogą).
Ile razy zdarzyło ci się pamiętać scenę z filmu zupełnie inaczej niż odbywała się rzeczywiście? Ile razy zdarzyło ci się pamiętać to samo wydarzenie zupełnie inaczej niż przyjaciel, który też brał w nim udział? To nie patologia, to norma. I nie ma sensu iść do hipnotyzera by odkryć „prawdziwą” wersję wydarzeń, te wspomnienia zostały już wielokrotnie zmienione.
Ciągła zmiana wspomnień jest przekleństwem dla przesłuchującej świadków policji, lecz błogosławieństwem dla psychoterapeutów i hipnoterapeutów. Skoro można dokonywać zmian we wspomnieniach, to czemu by nie dotrzeć do traumatycznego wspomnienia i nie dokonać tam stosownych zmian?
I to jest pierwsze zastosowanie regresji hipnotycznej. Można to wykonać na wiele różnych sposobów. W „klasycznej hipnozie” klient cofał się do wydarzenia które zapoczątkowało problem (ściślej mówiąc- umysł klienta tworzył wspomnienie tego, co uznał za wydarzenie początkujące problem- tzw ISE- Initial Sensitizing Event) i dochodziło do wyrażenia emocji które wtedy nie mogły być wyrażone.
W NLP stosuje się Reimprinting, polegający na dostarczeniu „dawnemu sobie” we wspomnieniu zasobów, które „dawny ty” wtedy potrzebował (zasoby można dostarczyć również innym osobom we wspomnieniu). Można też zastosować „Niszczyciel decyzji” polegający na stworzeniu wspomnienia zmieniającego jakieś przekonanie, i umieszczeniu go w pamięci ZANIM to przekonanie powstało. Najczęściej stosuje się te (oraz inne) metody w połączeniu z „Linią czasu”, ale można też to robić czysto konwersacyjnie.
No a Milton Erickson podczas hipnotycznej regresji włączył siebie samego do wspomnień klientki jako „Lutowy człowiek”, odwiedzający ją podczas kolejnych urodzin (w lutym) i przekazujący ważne nauki o życiu wspomagające jej rozwój jako dziecka i młodej kobiety.
Obecnie wiadomo, że takie rzeczy są możliwe dzięki odkrytemu w 2004 roku zjawisku rekonsolidacji pamięci. Przedtem uważano że pamięć długotrwała gdy ulegnie konsolidacji jest już niezmienialna. Okazało się jednak, że gdy odtworzymy wspomnienie, otwieramy trwające nawet kilka godzin okno, podczas którego wspomnienie może zostać zmienione. I jest to dobra okazja, by dokonać stosownych modyfikacji. Jak powiedział Richard Bandler „nigdy nie jest za późno by mieć szczęśliwe dzieciństwo”.
Poza zmianą historii osobistej przez modyfikację traumatycznych lub istotnych wspomnień istnieją też inne sposoby wykorzystania regresji hipnotycznej.
Całe wystąpienie w Dzień Dobry TVN znajdziesz TUTAJ!
A moje najnowsze szkolenie JĘZYK PODŚWIADOMOŚCI – PRACA Z CIAŁEM odbędzie się już 9 października w Warszawie 🙂
Pozdrawiam serdecznie,
Źródło: Aleksandra Skowron/East News