Niedawno zadano mi pytanie: „Czy trzeba wierzyć w hipnozę, żeby zadziałała?”

Odpowiedziałem, że nie trzeba wierzyć w hipnozę, wystarczy podążać za sugestiami hipnotyzera. I rzeczywiście tak jest- warunkiem wejścia w stan hipnozy jest współpraca między hipnotyzerem a osoba hipnotyzowaną.

Można powiedzieć, że podczas hipnozy Ty jesteś kierowcą samochodu, a hipnotyzer jest GPSem mówiącym Ci, gdzie masz jechać.

Jeśli hipnotyzer Ci powie „zamknij oczy, rozluźnij język, poluzuj żuchwę i spowolnij wydech” i to zrobisz, a potem będziesz podążać za dalszymi sugestiami, to wejdziesz w stan hipnozy.

Jeśli hipnotyzer Ci powie „popatrz na swoją dłoń, zwracając swoją uwagę na przestrzeń między palcami” i to zrobisz, a potem będziesz podążać za dalszymi sugestiami, to wejdziesz w stan hipnozy.

Jeśli hipnotyzer Ci powie „zamknij oczy i rozluźnij swoje powieki tak bardzo, że nie zdołasz ich rozkleić” i to zrobisz, a potem będziesz podążać za dalszymi sugestiami, to wejdziesz w stan hipnozy.

I to samo dotyczy pozostałem miliona dwustu czterdziestu tysięcy stu osiemdziesięciu czterech indukcji hipnotycznych

Jeśli zamiast podążać za sugestiami hipnotyzera będziesz robić coś innego, nie wejdziesz w stan hipnozy.

Jeśli zamiast skupić się na przestrzeni między palcami, albo rozluźnianiu języka czy powiek zaczniesz się zastanawiać „czy ja jestem w stanie hipnozy” albo „czy to na pewno zadziała”, to nie podążasz za sugestiami hipnotyzera, tylko robisz coś innego.

Gdy kierujesz swoją uwagę na coś innego niż mówi Ci hipnotyzer, to nie podążasz za jego sugestiami, tylko robisz coś innego.

Jeśli GPS mówi Ci „skręć w lewo”, a ty skręcasz w prawo, bo masz wolną wolę i żaden GPS nie będzie ci mówić co masz robić, to nie dojedziesz do celu.

Ale jeśli podążasz za wskazówkami GPSu to dotrzesz tam, gdzie chcesz.

Tak więc jeśli będziesz współpracować z hipnotyzerem, podążać za jego sugestiami, kierować uwagę tam, gdzie masz kierować, wejdziesz w stan hipnozy i doświadczysz cudownych możliwości swojego umysłu. A nawet umysłów 🙂

Pozdrawiam serdecznie,

Lech Dębski