Krok drugi: skoro ja jestem świadomy tych doznań, to gdzie się znajduje to „ja” które jest ich świadome? Moje poczucie „Ja” znajdowało się w głowie, tuż pod sklepieniem czaszki, płaski owaloid, bardzo jasny.

Krok trzeci: „Gdzie się znajduje to „ja” które postrzega „ja” znajdujące się pod sklepieniem czaszki? „Ja” drugiego rządu znajdowało się nad głową, było rozległe, mgliste, trudne do określenia. A ponieważ robię Wholeness process niemal codziennie, to automatycznie zaczęło się integrować i łączyć z Polem Ogólnej Świadomości Wszystkiego.

Poczułem charakterystyczne rozluźnienie i błogostan, w miarę jak moja świadomość rozszerzała się i roztapiała we wszystkim. Trudno opisać to doznanie, to coś więcej niż „wszystko jest takie jako być powinno”, to jest wyjście poza „powinno” i „nie powinno”. Ktoś ładnie opisał zbliżony stan „Wszystko jest takie, jakie jest, tylko dużo bardziej” i to chyba najlepszy opis tego czego się doświadcza w stanie integracji z Ogólną Świadomością Wszystkiego.

Tak jak pisałem robię Wholeness Process niemal codziennie, więc w dużej mierze kolejne kroki zachodzą u mnie już automatycznie. Doznanie „ja” pod sklepieniem czaszki samo się zintegrowało z Ogólną Świadomością Wszystkiego, nie musiałem go nawet o to prosić.

Co ciekawe, uczucie ściskania i ssania w żołądku bardzo zmalało w intensywności. A resztki tych doznań odbierałem nie jako głód czy potrzebę zjedzenia czegokolwiek, tylko jako obojętne doznania czysto fizyczne, które nie niosły za sobą ładunku emocjonalnego, czy nawet potrzeby zaspokojenia głodu.

Widziałem już że Wholeness process kapitalnie pomaga sobie poradzić z rozmaitymi negatywnymi emocjami lub reakcjami, ale pierwszy raz go zastosowałem do czysto fizycznego uczucia głodu. Bardzo interesujące doświadczenie

A jeśli chcesz się nauczyć jak stosować Wholeness process i zmienić całe swoje życie, zapraszam do warsztat:

WHOLENESS PROCESS

Pozdrawiam serdecznie
Lech Dębski