Tak, dobrze czytasz. Daryl Davies jest Afroamerykaninem. Kimś kogo rasiści z Ku Klux Klanu nienawidzą całym sercem. A mimo to potrafi nie tylko nawiązać z nimi kontakt, ale też doprowadza do tego, że przestają być rasistami i zaprzestają swojej działalności w KKK.

W ciągu ostatnich 30 lat doprowadził do tego, że około 200 członków Klanu porzuciło tę organizację, a nawet doprowadził do rozwiązania kapituły KKK w Maryland! Na dowód posiada kolekcję niezwykłych trofeów: szaty i kaptury podarowane mu przez członków KKK których skłonił by odeszli z tej organizacji.

Gdy się dowiedziałem o jego istnieniu, oczywiście od razu zadałem sobie typowo NLPowskie pytanie: „A jak on to zrobił?” Niestety książka Davisa kosztuje jakieś straszne ilości monet, lecz zdołałem wyciągnąć parę interesujących wskazówek z przeprowadzonych z nim wywiadów.

Davis często stosuje metodę zwaną w hipnozie konwersacyjnej „gambitem badacza”. Zamiast atakować poglądy rozmówcy, albo próbować go przekonywać, jest autentycznie zaciekawiony jego wewnętrznym światem i przekonaniami. Davis nie potrafił zrozumieć, jak ktoś może go nienawidzić mimo że go wcale nie zna, tylko z powodu koloru jego skóry. I szczerze tym zainteresowany, zadawał poznanemu po swoim koncercie rasiście z KKK pytania by poznać zupełnie mu obcy punkt widzenia.

I ma to sens. Jeśli wprost atakujesz czyjeś poglądy, nawet najbardziej niedorzeczne, prawie na pewno wywołasz opór tej osoby. Ale jeśli skupisz się na tym co macie wspólnego (w przypadku Davisa i pierwszego członka KKK z którym rozmawiał była to miłość do muzyki bluesowej), a potem zaczniesz się interesować jego wewnętrznym światem, to łatwo można nawiązać z drugą osobą bliską więź. Taka więź staje się podstawą kontaktu Człowieka z Człowiekiem, kontaktu w którym przestaje być ważny kolor skóry czy różnice poglądów.

A wtedy można zacząć otwierać myślenie drugiej osoby na inne możliwości.

Na przykład pewien członek KKK z którym rozmawiał Davis w którymś momencie stwierdził, że Murzyni mają genetyczną skłonność do przemocy. Kiedy Davis powiedział, że przecież sam jest Murzynem, a nie stosuje przemocy (tzw. użycie kontrprzykładu), biały odpowiedział, że widać w nim te geny są uśpione. Davis przyznał, że faktycznie, czarnoskórzy często stosują przemoc (potwierdzenie rzeczywistości rozmówcy), za to każdy seryjny zabójca był biały. Czy to znaczy, że biali ludzie mają uśpione geny seryjnego zabójcy? Rasista z którym rozmawiał Davies przyznał, że to idiotyczne, tak samo jak idiotyczne jest zakładanie, że każdy czarny ma genetyczną skłonność do przemocy. A pięć miesięcy później wystąpił z Ku Klux Klanu.

Historia Daryla Davisa jest dla mnie głęboko inspirująca i może dla Ciebie też taką się stanie. Za każdym razem, gdy próbujesz kogoś przekonać do zmiany poglądów (na przykład politycznych) i wściekasz się „jak można być takim idiotą by nie dostrzegać, że…”, możesz sobie przypomnieć, że istnieje czarnoskóry muzyk, który nie tylko potrafi nawiązać kontakt z uważającymi go za gorszy rodzaj człowieka rasistami, nie tylko potrafi się z nimi zaprzyjaźnić i sprawić, że zaczną go szanować, ale też potrafi doprowadzić, że zmienią swoje rasistowskie przekonania.

A jeśli chcesz się dowiedzieć czegoś więcej o tym jak skutecznie przekonywać innych, zapisz się na Hipnozę Konwersacyjną!

Pozdrawiam serdecznie,

Lech Dębski